Μενού Κλείσιμο

Σελλιά Αποκορωνού, Χανιά

Χωριό και κοινότητα της επαρχίας Αποκορώνου. Βρίσκεται σε απόσταση 30χλμ. από τα Χανιά. Το χωριό είναι κτισμένο σε υψόμετρο 340μ. και κατοικείται από 177 άτομα. Καλλιεργούνται ελιές, αμπέλια και λίγες πατάτες. Οι κάτοικοι ασχολούνται και με την κτηνοτροφία.

Στην κοινότητα Σελλίων υπάγονται οι οικισμοί Λικοτιναρά και Σούρη. Η προέλευση του ονόματος του χωριού οφείλεται στο ότι αυτό είναι κτισμένο στο πλευρό ενός υψώματος, της Γαναδέ, και μοιάζει με σέλλα.

Οι κάτοικοι είναι ντόπιοι Οι παλιότερες οικογένειες είναι οι Παπαδάκηδες, οι Καντεράκηδες, οι Τζιλιβάκηδες και οι Κοσμάκηδες.

Στο ύψωμα Γαναδέ υπάρχει μια κάθετη τρύπα ανεξερεύνητη. Η παράδοση λέει ότι το σπήλαιο επικοινωνεί με τη θάλασσα της Γεωργιούπολης. Λένε ότι κάποτε έριξαν εκεί μέσα ένα κόκορα, ο οποίος βγήκε στη θάλασσα της Γεωργιούπολης. Κατά τα τέλη του 190υ αιώνα ο Δασκαλονικόλας και ο Καυκαλάς σκότωσαν και έριξαν στο σπήλαιο έναν αράπη. Από τότε το σπήλαιο πήρε το όνομα Τρύπα του αράπη.

Κατά την εποχή της Τουρκοκρατίας ο γενίτσαρος Πουπασάνης είχε το σπίτι του στο σημερινό σπίτι του Στάθη Κοσμαδάκη και από εκεί διοικούσε τη γύρω περιοχή.

Κατά την εποχή της Γερμανικής Κατοχής οι Γερμανοί έκαψαν τρία σπίτια σαν αντίποινα της εκτέλεσης από τους κατοίκους ενός καταδότη.

Η εκκλησία του χωριού είναι αφιερωμένη στο Άγιο Πνεύμα κτίστηκε το 1850 και ανακαινίστηκε το 1900-1910.

Στη τοποθεσία Πηγάδια, υπάρχουν οκτώ πηγάδια συγκεντρωμένα και κτισμένα με μαλακή πλεκτή πέτρα. Το στόμιό τους είναι στενό αλλά όσο κατεβαίνει σε βάθος φαρδαίνει. Επίσης υπάρχουν στέρνες κτιστές και στο τελείωμα τους είναι θολωτές.

Στον οικισμό Σούρη και στην τοποθεσία Ελληνικά, βρέθηκαν χάλκινα νομίσματα, στέρνες, υδραγωγείο και φούρνος, στον οποίο έψηναν σούβλα και πήλινα σκεύη.

Το 1928 σε διάνοιξη δρόμου στη θέση Σταυρό, βρέθηκε μια πύλινη Σαρκοφάγος και μέσα σ’ αυτή υπήρχε ένα σκεύος χάλκινο, κακοφτιαγμένο και χωρίς ιδιαίτερο σχήμα. Σε μια σχισμή βράχου στην τοποθεσία Μανιέρο βρέθηκε πέτρινος πέλεκυς, τον οποίο πήρε η αρχαιολογική υπηρεσία.

Στον οικισμό Σούρη κτίσθηκε το 1908 ή 1550 από τον αρχιτέκτονα Κούλη Λούμπινο η εκκλησία Άγιος Ιωάννης, ο Θεολόγος στη θέση παλαιότερης. Από την παλαιά εκκλησία σώζονται οι εικόνες, ένα κόκκινο καντήλι και ένα μέρος από το τέμπλο. Όλα αυτά κρατούνται σε ειδικό χώρο. Επί Τουρκοκρατίας στον οικισμό αυτό κατοικούσαν Έλληνες και Τούρκοι. Ήταν το Κέντρο Διοίκησης. Υπάρχει τριώροφο κτίριο ερειπωμένο.

Ο Περουλάκης Ευστάθιος το 1866 υπήρξε οπλαρχηγός και στη συνέχεια πολιτευτής, μ έλος στη μεταπολιτευτική επιτροπή. Ο πρώην Δέσποτας Ξυρουνάκης Αγαθάγγελος, καλόγερος του μοναστηριού Αγίου Ιωάννη του Ερημίτη στο Ακρωτήρι, το 1866 πήρε τα όπλα και πολέμησε τους οπλαρχηγούς στο Θέσισο. Από το 1936 ως το 1958, που πέθανε, ήταν Δεσπότης στα Χανιά. Επίσης από το χωριό αυτό ήταν ο οπλαρχηγός Σπύρος Ξυρουχάκης, ο οποίος σε μάχη στο Βάμο έκοψε το χέρι και το κεφάλι του Τούρκου στρατιώτη και του πήρε τη σημαία.

Στον οικισμό Λικοτινάρα, υπάρχει η εκκλησία Μεταμόρφωση του Σωτήρα. Το τέμπλο της έχει επάνω την επιγραφή «Μνήσθητι Κύριε» και τη χρονολογία 1824. Γύρω από την εκκλησία υπάρχουν παλαιότερα κτίσματα και πιστεύεται πως ήταν κτισμένο το παλαιότερο χωριό. Στην τοποθεσία «του Παύλου η Τρύπα» υπάρχει ένας γκρεμός και στο μέσον του ένα σπήλαιο στο οποίο κρύβονταν οι Έλληνες κυνηγημένοι από τους Τούρκους.

Το 1974 και μέχρι το 1978 φοιτητές ξένου πανεπιστημίου έκαναν ανασκαφή στην τοποθεσία Νεραϊδόσπηλο ή Πύργιωνα και έφεραν στο φως οστά προϊστορικών ζώων, ελάφι α και μικρούς ελέφαντες. Στην τοποθεσία Κεφαλάς βρέθηκε πριν πενήντα χρόνια αρχαίος τάφος, ο οποίος σκεπάστηκε.

*Στοιχεία από 15ετή έρευνα, 1980-1995.