Η καταγωγή του βιογραφούμενου είναι από τη Λάρνακα με ρίζες από την Κωνσταντινούπολη. Ο ίδιος γεννήθηκε στη Λευκωσία, μεγάλωσε στη Λάρνακα και είναι Διευθύνων Σύμβουλος της εταιρείας εφοδιασμού πλοίων και ναυτιλιακών υπηρεσιών «Ε.Α. ΦΙΛΙΑΣΤΙΔΗΣ & ΥΙΟΙ ΛΤΔ» με διακριτικό τίτλο EAP MARINE.
Ο παππούς του, από την πλευρά του πατέρα του, ονομαζόταν Αντώνης Φιλιαστίδης, ήταν γεννημένος το 1900 στην Κωνσταντινούπολη και γόνος έμπορων της Πόλης. Στα είκοσί του χρόνια, ήρθε στην Κύπρο, προκειμένου να αποφύγει να παρουσιαστεί για να υπηρετήσει στον Τουρκικό στρατό, καθότι ήταν ελληνικής καταγωγής. Τα αδέρφια του έφυγαν για 2 χρόνια αργότερα με τη Μικρασιατική Καταστροφή (1922). Με ένα πλοιάριο απέπλευσαν για την Κεφαλονιά, έπειτα τον Πειραιά και μετά από παραμονή δύο ετών στην Αθήνα μετέβησαν στην Κύπρο. Ο Αντώνης ήρθε στη Λάρνακα και ξεκίνησε να εργάζεται και να ασχολείται με ποδήλατα και ήταν αντιπρόσωπος της εταιρείας SWS Χυμοί και γενικές κονσέρβες. Με τη σύζυγό του και γιαγιά του βιογραφούμενου, Μαρία, το γένος Ιωαννίδη, απέκτησαν πέντε παιδιά: τον Ιωάννη, τον Ανδρέα, τον Δημήτρη, τη Λίλια και τον Ηλία (πατέρα του βιογραφούμενου). Ο παππούς απεβίωσε το 1981. Η γιαγιά του βιογραφούμενου, Μαρία, ήταν μια γυναίκα μορφωμένη, πράγμα σπάνιο για την εποχή εκείνη. Και αυτή και οι αδερφές της είχαν τελειώσει Ελληνική Φιλολογία. Η αδερφή της, Θεοδώρα, δε, ήταν και η Διευθύντρια του Δημοτικού Θηλέων Ακροπόλεως Λάρνακας.
Ο παππούς του, από την πλευρά της μητέρας του, λεγόταν Σόλωνας Παπαλοΐζου και ήταν έμπορος στο επάγγελμα. Ένωσε τη ζωή του με τη σύζυγό του και γιαγιά του βιογραφούμενου, Ευανθία, το γένος Χριστίδη, η οποία φοίτησε στη Σχολή Θηλέων Λευκωσίας. Το 1950, το ζευγάρι πήγε στη Λάρνακα και εκεί η κόρη τους και μητέρα του βιογραφούμενου φοίτησε στη Γαλλόφωνη Σχολή Saint Joseph – Καλόγριες Θηλέων Λάρνακας.
Ο πατέρας του βιογραφούμενου, Ηλίας, ήταν γεννημένος το 1939 και ήταν στο επάγγελμα ανεφοδιαστής πλοίων στη Λάρνακα. Φοίτησε στην Αμερικανική Ακαδημία Λάρνακας και πριν αποφοιτήσει, σε ηλικία 17 ετών, εντάχθηκε στον απελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ (ΕΟΚΑ Α΄ 1955-1959). Υπήρξε αγωνιστής αντάρτης και υπηρέτησε από τη θέση του Υποτομεάρχη και Τομεάρχη – για λίγο χρονικό διάστημα-, αναπληρώνοντας τον αγωνιστή, Σωτήρη Γιαννάκη. Συνελήφθη το 1957 από τους Άγγλους. Λόγω του ότι κινδύνευε για απαγχονισμό, δραπέτευσε με ένα ελατήριο από το κρεβάτι της φυλακής. Έκλεψε ένα ποδήλατο, πήγε στο μοναστήρι του Σταυροβουνίου και ζήτησε από τον Γέροντα μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα να τον προστατεύσει. Άμεσα εντάχθηκε στον ένοπλο αγώνα. Ο αδερφός του, Δημήτρης, (εντάχθηκε στον αγώνα από σχεδιασμό του και πριν από την έναρξή του, τον Φεβρουάριο του 1955) επικηρύχθηκε για 5.000 λίρες και ως λίαν επικίνδυνος. Είχε συλληφθεί από τον αγγλικό ζυγό, μεταφέρθηκε στην Αγγλία ως πολιτικός κατάδικος και παρέμεινε εκεί έως και τη λήξη του αγώνα. Μετέπειτα, ο Δημήτρης (μετά τη λήξη του αγώνα) διετέλεσε γραμματέας του Γεωργίου Γρίβα-Διγενή στην Αθήνα. Ο Αγώνας έληξε το 1959 και μετά το τέλος του, ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος κάλεσε τους αγωνιστές, που ήταν κυρίως παιδιά, να τους ρωτήσει τί θέλουν να σπουδάσουν, έτσι ώστε να καλύψει τα έξοδά τους. Ο πατέρας του βιογραφούμενου ζήτησε να σπουδάσει μηχανικός-σχεδιαστής όπλων και ο Μακάριος αρνήθηκε. Τότε, λοιπόν, ο Ηλίας κέρδισε τον πρώτο δημόσιο διαγωνισμό εφοδιασμού τροφίμων του νεοσυσταθέντος Κυπριακού Στρατού. Μετά από αυτή την επιτυχία, καλέστηκε να εφοδιάσει την πρώτη Πολεμική Φρεγάτα της Ιταλίας που κατέπλευσε στη νήσο. Αυτό αποτέλεσε και το εφαλτήριο για την έναρξη της εταιρείας ανεφοδιασμού πλοίων, η οποία λειτουργεί για πενήντα έξι ολόκληρα χρόνια έως και σήμερα.
Ο Ηλίας Φιλιππίδης ενώθηκε με τα δεσμά του γάμου με τη σύντροφο της ζωής του, Λούλα. Το ζευγάρι απέκτησε το πρώτο του παιδί, τη Μαρία, η σπούδασε στο Λονδίνο Τέχνη και κατόπιν Οικονομικές Επιστήμες στην Αμερική. Σήμερα, ζει στη Λάρνακα και είναι παντρεμένη με τον Κώστα, με τον οποίο έχουν αποκτήσει τρία παιδιά. Το δεύτερο παιδί της οικογένειας ήταν ο Δημήτρης (βιογραφούμενος) και το τρίτο ο Σόλωνας, ο οποίος σήμερα εργάζεται στην οικογενειακή επιχείρηση.
Ο βιογραφούμενος γεννήθηκε στις 14 Αυγούστου του 1969 στη Λευκωσία. Ήταν ένα δημιουργικό και έξυπνο παιδί. Φοίτησε στο Δημοτικό Αγίου Γεωργίου Λάρνακας. Κοινωνικός και οργανωτικός όπως ήταν και είναι, εκλεγόταν πάντα Πρόεδρος στην τάξη του και στην ΣΤ΄ Δημοτικού ήταν Πρόεδρος όλου του Σχολείου. Το 1974, όταν έγινε η Εισβολή στην Κύπρο, το αμφιθέατρο του Δημοτικού Σχολείου φιλοξενούσε τους αστέγους πρόσφυγες, που είχαν χάσει τα σπίτια τους. Ο βιογραφούμενος παρόλα τα 5 του χρόνια, θυμάται πολύ έντονα την κραυγαλέα φτώχεια και τη συνέχεια των προσφύγων. Ήταν ένα πρωτόγνωρο συναίσθημα γι’ αυτόν, καθώς δεν είχε γνωρίσει μέχρι τότε ανθρώπους με τόσα προβλήματα. Η οικογένεια δε του βιογραφούμενου φιλοξένησε μια οικογένεια προσφύγων. Τους παρείχε στέγη και εργασία. Βλέποντάς τα όλα αυτά, ο βιογραφούμενος κατάλαβε πως υπάρχει και μια άλλη ζωή, γεμάτη πόνο και δυσκολίες.
Τα παιδικά του χρόνια ήταν γεμάτα αγάπη και τα σκέφτεται πάντα με νοσταλγία. Ήταν γόνος πλούσιας, εύπορης και μορφωμένης οικογένειας και οι γονείς του ήταν πολύ κοινωνικοί, στοργικοί απέναντι στα παιδιά τους και αγαπημένοι μεταξύ τους. Ο βιογραφούμενος φοίτησε για τέσσερα χρόνια στην Αμερικανική Ακαδημία και όταν ο πατέρας του αντελήφθη ότι τα ελληνικά του χειροτέρευαν, αντί να βελτιώνονται, τον έστειλε και πάλι σε ελληνικό σχολείο (Παγκύπριο Λύκειο Λάρνακας) και έτσι απέκτησε πάλι άνεση στη χρήση των ελληνικών. Ήταν δημοφιλής και κάθε χρονιά εκλεγόταν Πρόεδρος στην τάξη του. Αρκετές ώρες την εβδομάδα ασχολούνταν με το τένις, το οποίο λάτρευε. Ήταν, επίσης, αθλητής του ομίλου αντισφαίρισης Λάρνακας και έλαβε μέρος σε αρκετούς αγώνες εντός και εκτός της Κύπρου. Από τα έξι του χρόνια έως τα δεκαπέντε, ήταν αθλητής της Ολυμπιακής Γυμναστικής (Ενόργανη) και αγωνιζόταν στον ίππο, στο δίζυγο, αλλά και στις ασκήσεις εδάφους παράλληλα. Τον κέρδισε, όμως, το τένις. Επιπλέον, ήταν ναυτοπρόσκοπος και για πολλά χρόνια μέλος του Lions club Λάρνακας.
Τελειώνοντας το Λύκειο, κατετάγη στο ΚΕΝ Πάφου και αφυπηρέτησε από τη Λάρνακα, έχοντας το βαθμό του έφεδρου ανθυπολοχαγού. Εκπαιδεύτηκε στην Κρήτη και ως σήμερα κατέχει αυτόν το βαθμό. Μετά το στρατό πήγε για σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Nottingham & Engineering (Διεύθυνση και Μηχανολογία Παραγωγής). Εκεί στο Πανεπιστήμιο ήταν μέλος του συμβουλίου των Κυπρίων φοιτητών. Έπειτα, συνέχισε στο πρώτο του Μεταπτυχιακό στο Πανεπιστήμιο του Plymouth στη Διεθνή Ναυτιλία, όπου εκεί διετέλεσε Πρόεδρος των Ελλήνων φοιτητών στις ναυτιλιακές σπουδές και ήταν πάντα πρωτοπόρος και διοργανωτής όλων των events. Συνέχισε τις σπουδές του στο Λονδίνο, στο City University. Εκεί έκανε το δεύτερο μεταπτυχιακό του στον τομέα του Shipping, Trade & Finance. Τα χρόνια των σπουδών του τα θυμάται με μεγάλη νοσταλγία, ήταν πολύ όμορφα και δραστήρια. Έκανε πολλές γνωριμίες και φιλίες, οι οποίες διατηρούνται ως σήμερα ως φιλίες αλλά και επαγγελματικές συνεργασίες.
Μετά τις σπουδές του επέστρεψε στην Κύπρο, όπου ανέλαβε την οικογενειακή εταιρεία που έως τότε εξυπηρετούσε τα λιμάνια της Κύπρου και του Πειραιά. Σήμερα, η EAP MARINE έχει γραφεία στην Κύπρο (Λεμεσός, Λάρνακα), στην Ελλάδα (Πειραιάς) και στην Αγγλία (Λονδίνο). Εξυπηρετεί 498 λιμάνια σε 57 χώρες, σε 5 ηπείρους, εκμηδενίζοντας χρόνο και αποστάσεις. Εξακολουθεί εδώ και πενήντα έξι χρόνια να εφοδιάζει με αμείωτο ζήλο τα πλοία σε όλον τον κόσμο. Έχει, παράλληλα, αναπτύξει και άλλες δραστηριότητες, όπως το Catering Management σε περισσότερα από πενήντα καράβια σήμερα και στον εφοδιασμό καυσίμων.
Ο βιογραφούμενος είναι ιδιαίτερα υπερήφανος, που εδώ και οκτώ συναπτά έτη η εταιρεία του αντιπροσωπεύει το Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό στην Κύπρο και στο εξωτερικό (εκτός Ελλάδος). Μεταξύ άλλων η εταιρεία δραστηριοποιήθηκε και στη φρούρηση των πλοίων στα επικίνδυνα περάσματα π.χ. στο Gulf of Aden στη Σομαλία, όπου η πειρατεία έχει πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Τα τελευταία έτη, η εταιρεία συνεχώς αναπτύσσεται, υλοποιώντας τις ιδέες και τα οράματα των ανθρώπων της.
Σχετικά με το θέμα της οικονομίας της Κύπρου πιστεύει πως μετά από την οικονομική κατάρρευση του 2013, βρίσκεται και πάλι σε καλό δρόμο. Η Τρόικα στην Κύπρο ήταν ένα σκληρό σχολείο, που έβαλε "το τρένο στις ράγες", όπως λέει και δεν παρεκκλίνει της πορείας για ανάκαμψη και σταθεροποίηση της οικονομίας.
Η οικονομία ενός κράτους δεν διαφέρει και πολύ από την οικονομία μιας εταιρείας. Όπως μια εταιρεία για να διατηρήσει την οικονομική της σταθερότητα χρειάζεται θυσίες, έτσι και ένα κράτος. Η διαφθορά έχει υπάρξει για χρόνια στο προσκήνιο, δεν είναι πρόσφατη. Όλα αυτά τα χρόνια έχουν γίνει πολλά λάθη από τις εκάστοτε κυβερνήσεις.
Σχετικά με την πολιτική ζωή του τόπου ο βιογραφούμενος πιστεύει ότι θα έπρεπε να δημιουργηθεί μια κοινή πολιτική κουλτούρα για τη λύση του Κυπριακού, διαφορετικά θα παραμείνει άλυτο εν μέσω εσωτερικών διαφωνιών/διαφορών του πολιτικού κόσμου που εδώ και πολλές δεκαετίες καταφέρνει μόνο να διχάζει το λαό του. Ο κόσμος πρέπει να αντιληφθεί πως τα δεδομένα – 40 χρόνια μετά έχουν αλλάξει, _ το σκηνικό στη γύρω περιοχή φλέγεται και στρέφει την προσοχή των ξένων δυνάμεων τόσο αλλού, που η αδικία της μεγαλονήσου όσο και πάει αποδυναμώνεται. Στα μάτια των τρίτων είναι πλέον δευτερεύον και αν δεν το λύσουμε έξυπνα και γρήγορα εμείς, _ θα μας το λύσουν άλλοι κομμένα και ραμμένα στα δικά τους μέτρα και συμφέροντα.
